خدیا اگر بخواهم از حال و روز خویش بگویم ، باید در انتظار باران اشکهایت

باشم ، تا بدانی عشقی که آفریده ای و احساساتش به چه روزی افتاده ، مثل

این است که برگ سبزی از شاخه اش بر روی زمین افتاده و همه بر روی آن پا

میگذارند و یک برگ خشکیده همچنان بر روی شاخه اش مانده . . .!

خدایا در این چند صباح باقی مانده از این زندگی بی محبت و پوچ ، هوای

عاشقان را داشته باش . . .